Salam....semua.
Lama betul xnulis pjg2 dlam blog. Arituh pon masukkan pics jer. Sejak mngajar timetable pon dah padat. Tahap keterlarutan tension meningkat 20% dalam darah. Lantas menyebabkan sindrom marah ak cepat meletus bila ada enzyme sakit-hati atau virus cam-best-je yang merangsang. In the meantime,banyak jgak yg ak blaja sejak jdik cikgu. To miss Indee, thanks a lot for that day. Hehe..
Miss Indee tgah giat menjalankan bisnes tudung-baju-serta-segala-barang kat website die. Bagus2.. Rajinnnn ko ea..anak sapa la nh. Haha.. Nanti kalu ak nak trade in pape leh la ak tumpang skaki website ko ea?? Ak solute gak la ngan mereka-mereka yg buat online-selling nh. Inisiatif yg baik untuk promosikan goods tanpa kos promosi yg tinggi. Tpi still berisiko. Tapi biasela kan..kerja ape yg tak ade risiko?
Watever pun, jgn risau. Ak sentiase mnyokong usaha murni kalian dalam wat bisnes. Kalu ada baju-baju blaus ke ape bgtau la ak. Ak kalu shopping, ak tak heran sgt ngan kasut, handbag, make up ke segala. Tapi ak histeria kalu tgok blaus2. Pehh..gerenti ak bertapa 2,3 jam ngan kdai tuu je. Selagi tak abes baju, selagi tu nelek. Hantu tul..
Yg eeka, ak pun tak tau apew citer. Last time aritu ak check blog die, cam ade aura2 nak jadik penulis novel. Haha... Tapi bkan rupenye. Ayat dalam entry tak leh handle. Hehe.. Die jenis suke edit2 gambar. Kalu dapat internet tu tau la die nak wat ape. Bukak la segala macam yg ada, friendster, blog, portal ke ape..eh, sumela senang cite. Kan eeka??? Ak rindu kat ko. Teringat mase dolu-dolu. Dolulaaa sgt! Baru je 2,3 bulan yg lepas. Tapi duk ngan eeka 6 bulan mstila byak kenangannya. Mase praktikal dulu byak jgak ak wat entry. Sebab ade je mende ak rase nak hebah2. Haha... Seriously, sekarang tetibe jadik rindu kat sume org. Bos, abg2 opis, kak shidot, macik Laila, macik warung, pakcik jual pisang goreng... ehhhh, ramai kalu nak sebut. Niat aritu nak jumpe sorang macik tu yang selalu tegur2 kitorang mase nak g keje. Tpi sebab nak cepat, maka ak balik ke johor tanpa singgah rumah die pun. Rase bersalah lak.. Kitorang tak kenal pun macik tu. Bole lak gitu ek..
Cik Aimie lak... sabar la ye? Don't marah2. Tak baik untuk jantung. Sowy ak jarang mesej2. Sebab semenjak 2 menjak nh ak slalu miskin kredit. Huhu... Nak post comment kat blog ko pun susah sebab tenet ak nih pening-pening langau seket. Tak lepas2 nak post. Ak nak post entry pun try 14 kali. Sengal! Anyway, ak tetap ingat and rindu kat ko. Tak mesej tak bermakna ak lupa padamu. Sejak mngajar nih ak bz len mcam seket. Menakutkan pun iya gak kadang2. Kehkeh..
Si Kojah lak....ak xtau nak kate ape. Anak didikku itu telah bertukar menjadi blogger tegar. Apekahh?? Neway, lum terlambat ak nak ucap Selamat Pengantin Baru kat akak ko ye kojah.. Ehmm!! Tak ingat kat orang cini ker? Hahaha.. Ak tau pon sebab tgok blog ko. Emm.... Sok kalu ngko yg kawen tak jempot ak, siap la ko. Tanak dtg seremban lagik! Hahahahaha....
Neway, the pizza looks crazily delicious! nyummmm...nyummmm...
Miss Shaz Haza, nampak tgah bergiat ngan aktif dalam bidang pembloggeran. Teruskan usaha murni anda tu ye..Byak citer die. Ade bab Avril, baju pj, mention sket name arwah azimah.. buat ak rindu lak kat arwah azimah. She was a veryyy good friend.. huhu.. Anyway, hajar. Sy doakan hajar menjadi lecturer yg gilang-gemilang dan berjaya la ye..hehe. Ganbatte'!
Wahai sahabat2 bloggers ku yg len, sesungguhnya jika namamu kujarang ungkapkan, bukan bermakna daku lupa atau meminggirkan blog2 tertentu, tapi adalah kerana ak tak ckup masa nak tulis panjang2. Harap kalian ngerti ya dongg..
Maklumlah, nak kna wat shooting kat indiana lak pasnh. Muahaha!
Sayonara!
